قدس آنلاین: رویکرد اتحادیه اروپایی در نوع تعامل با ایران و متحد آمریکایی‌اش در چند سال اخیر و به‌ویژه پس از خروج یکطرفه واشنگتن از توافق‌نامه هسته ای برجام (۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷) را شاید بتوان در قالب این ضرب المثل کوتاه بیان کرد؛ «نه سیخ بسوزه نه کباب!». اتحادیه با وجود مشاهده خروج بی پروای دولت ترامپ از این توافق و سپس اعمال تحریم‌های ضد ایرانی، چشمانش را بسته و تنها به ابراز نگرانی خشک و خالی درباره این موضوع بسنده کرد. در مقابل این به خواب زدگی برابر بی قانونی ترامپ، اروپا همزمان تمام تلاش خود را بر حفظ روابط حداقلی با تهران در قالب برجام متمرکز کرد. یکی به نعل و یکی به میخ زدن اتحادیه در رابطه با واشنگتن و تهران دارای سابقه است. به‌طور نمونه اتحادیه که پس از خروج کاخ سفید از برجام برای موضع‌گیری جدی برابر این اقدام تحت فشار بین‌المللی قرار داشت، در آن هنگام به بازی دوگانه ای روی آورد و از کانال مالی خود برای آسان کردن تجارت با کشورمان موسوم به اینستکس رونمایی کرد. از تاریخ هفتم تیر۱۳۹۸ با اعلام سید عباس عراقچی سازوکار مالی اینستکس عملیاتی شد و اکنون با گذشت نزدیک یک سال از این واقعه، حجم مبادلات تجاری انجام شده از طریق این کانال تقریباً صفر است و نمادین بودن این حرکت اروپایی بر همگان آشکار شد.

رویکرد نه سیخ بسوزه نه کباب اروپایی به ظاهر هنوز هم برای کشورهای عضو اتحادیه، اصل مهمی محسوب می شود؛ البته با چرخشی آشکارتر به سوی متحد دیرین یعنی واشنگتن. همین چند روز پیش بود که آژانس انرژی اتمی تحت القاعات رژیم صهیونیستی و به منظور ثابت کردن نوکری خود به یانکی ها و با میدان‌داری سه کشور انگلیس، فرانسه و آلمان ضمن متهم کردن کشورمان به همکاری نکردن با این نهاد، قطعنامه ای ضد ایرانی را به تصویب رساند. نقش دول اروپایی در تصویب این قطعنامه بر همگان آشکار بود، اما وزیران خارجه سه کشور یاد شده دو روز پیش با انتشار بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند: ما به انجام کامل قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام متعهد هستیم! ما خواستار آن هستیم که تحریم‌های اتحادیه اروپا در حوزه صادرات تسلیحات متعارف و فناوری موشکی به ایران، تا سال ۲۰۲۳، سر جای خود باقی بماند. این همان رویکردی است که اروپا از دو سال پیش در رابطه با کشورمان در پیش گرفته؛ از یک سو خود را شریک برجامی ایران خوانده و بر پایبندی کشورمان بر این توافق تأکید دارد و از سوی دیگر در پشت پرده با مقامات کاخ سفید برای اعمال فشار بیشتر بر تهران ضد و بند می کند.

بروکسل البته برای این همراهی با یانکی‌ها دلیل دارد؛ وابستگی امنیتی و اقتصادی به ارباب بزرگ. این حقیقتی است که رئیس جمهوری فرانسه هم به آن اذعان دارد. «امانوئل مکرون» روز یکشنبه- ۲۵ خرداد- با اشاره به این موضوع گفت: اروپا باید وابستگی خود به آمریکا را کمتر کند و برای تحقق این هدف تلاش ‌کند. اروپای پس از جنگ دوم جهانی تاکنون با پشت سر گذراندن فراز و نشیب‌های مختلف هنوز خود را به آتلانتسیسم یا آتلانتیک گرایی متعهد می‌داند و از لحاظ امنیتی مانند گذشته این ایده در قالب ناتو وجود دارد که اگر آمریکا نباشد، قاره اروپا امنیت ندارد. این رویکرد در حوزه اقتصادی هم به چشم می‌خورد و با وجود اظهارات گزنده ترامپ در زیر سؤال بردن ماهیت اتحادیه، پیمان ناتو و وضع عوارض تجاری بر کالاهای اروپا، آن‌ها جزو شرکای اقتصادی مهم یکدیگر محسوب می شوند. اروپا حتی اگر از رویکردهای جنجال ساز رئیس جمهوری آمریکا دلی خوشی نداشته باشد، اما قطعاً علاقه‌ای به مخالفت جدی با اقدام‌های چالش برانگیز ترامپ به‌ویژه در موضوع تقابل با ایران نخواهد داشت. اروپا خود را وام‌دار یانکی‌ها می‌داند. این مسئله‌ای است که رهبر انقلاب بارها بر آن تأکید کرده‌اند و با اشاره به همبستگی ذاتی غرب، اروپایی ها را هم مانند مقامات آمریکایی غیر قابل اعتماد دانستند. این حقیقتی آشکار است و حال بر تصمیم‌گیران عرصه سیاست خارجی ما واجب است مقابل این دوز و کلک بازی اروپا ایستاده و با اتخاذ موضع ملی واحد و محکم در مقابل این دورویی اتحادیه بایستند.